RFID (شناسایی فرکانس رادیویی) وبرچسب های EAS (نظارت بر مقالات الکترونیکی).هر دو برای اهداف امنیتی و ردیابی استفاده می شوند، اما آنها متفاوت عمل می کنند و اهداف متفاوتی را دنبال می کنند.
تگ های RFID از امواج رادیویی برای انتقال داده ها به صورت بی سیم به یک خواننده RFID استفاده می کنند.
آنها حاوی یک مدار مجتمع و یک آنتن هستند که آنها را قادر می سازد با خوانندگان RFID ارتباط برقرار کنند.
تگ های RFID می توانند طیف وسیعی از اطلاعات مانند جزئیات محصول، سطح موجودی و شناسه های منحصر به فرد را ذخیره و انتقال دهند.
فناوری RFID معمولا برای مدیریت موجودی، ردیابی زنجیره تامین، ردیابی دارایی، سیستم های پرداخت بدون تماس و کنترل دسترسی استفاده می شود.
تگ های RFID را می توان از راه دور خواند و نیازی به دسترسی خط دید ندارد و امکان جمع آوری سریع و خودکار داده ها را فراهم می کند.
برچسب های EASمعمولا برای پیشگیری از سرقت و اهداف امنیتی در فروشگاه های خرده فروشی استفاده می شود.
آنها از یک دستگاه الکترونیکی کوچک تشکیل شده اند که هنگام عبور از یک سیستم تشخیص EAS نصب شده در خروجی فروشگاه، زنگ هشدار را به صدا در می آورد.
برچسب‌های EAS برای جلوگیری از دزدی از فروشگاه و حذف غیرمجاز کالا از فروشگاه طراحی شده‌اند.
برخلاف تگ‌های RFID، تگ‌های EAS داده‌ها را انتقال نمی‌دهند یا با خواننده‌ها ارتباطی فراتر از تنظیم هشدار ندارند.
سیستم‌های EAS برای تشخیص وجود برچسب‌های EAS در یک منطقه تشخیص مشخص، به فناوری الکترومغناطیسی یا آکوستو مغناطیسی متکی هستند.
برچسب های EAS معمولاً برای پوشاک، لوازم جانبی، لوازم الکترونیکی و سایر اقلام با ارزش در فروشگاه های خرده فروشی استفاده می شود.
به طور خلاصه، تگ های RFID برای جمع آوری داده ها، ردیابی و اهداف شناسایی استفاده می شود، در حالی کهبرچسب های EASدر درجه اول برای جلوگیری از سرقت و امنیت در محیط های خرده فروشی استفاده می شود. در حالی که ممکن است در برنامه های آنها همپوشانی وجود داشته باشد، آنها عملکردهای مختلفی را در حوزه فناوری های امنیتی و ردیابی انجام می دهند.
